De tijd gaat door. De zomer is overgegaan in de herfst. De vorm en de kleur zijn gebleven. De vorm van de parasols zijn vervangen door een paraplu en de kleur blauw is ook gebleven.

De blauwe tinten van de paraplu komen terug in het statige lange gewaad van Maria, hertogin van Gelre (1380-1434). Deze miniatuur staat in haar gebedenboek, dat momenteel te zien is in het Valkhof museum in Nijmegen. De miniatuur is verluchtigd met geschilderde roosjes in de marges. Deze takjes met rozen en blaadjes zijn een verwijzing naar de groene bladeren in de vorige foto. De vleugels en de engelen zijn met enige verbeelding een overeenkomst met een paraplu, qua vorm en betekenis: ze beschermen je allebei, ofschoon elk op eigen wijze.

Toen ik de foto kreeg van een oude illustratie, waarschijnlijk uit een bijbel of getijdenboek, werd ik getroffen door de kleur blauw. In die tijd een kostbare en geliefde kleur en o.a. vaak door Hans Christaan Andersen in zijn sprookjes beschreven. Dit deed mij denken aan een sprookjesboek “duizend en een nacht” waar Edmund Dulac o.a. deze prachtige illustratie bij maakte. De kleur blauw prominent aanwezig net als de bloem als decoratie.

Mijn antwoord op de Oosterse dame die zo verlangend uit kijkt naar haar prins op het witte paard. Dit is ook een “Oosterse dame” die verlangend uitkijkt naar de Zon.

Een foto uit het verre oosten met een moslima en lampen. Dat hebben we hier ook. De lampen zijn echter van Italiaans design. Het uitzicht op vele monumenten.

Over verlichting gesproken,  Verlichting binnen, verlichting buiten…

Nou, ik heb in de foto die ik kreeg wat aanknopingspunten gevonden, nl. dakraam en groen. Eigenlijk kon je nog wel meer puntjes vinden, de stenen van de straat en de straatlantaarn. Voor mijn keuzes dakraam en groen is er genoeg te vinden om een foto te maken.

en zo weer terug bij de startfoto!